سوغاتی‌های خوراکی محبوب مسافران در سوپرمارکت‌های اروپا

بلژیک: رایحه دلنشین ادویه‌ها در مغازه‌های خردل

سال‌ها پیش، در مسیر مسابقه آماتوری دوچرخه‌سواری تور فلاندرز، به تنقلات بلژیکی علاقه‌مند شدم. در ایستگاه‌های بین راه، بسته‌های وافل عسلی ملی و کیک عسلی ملی به وفور یافت می‌شد. از آن‌ها به قدری خوردم که پس از اتمام آخرین تکه در انتهای مسیر ۱۶۷ مایلی، حس کمبود سراغم آمد.

در سفرهای بعدی به شهر خنت، نخستین مقصد من همیشه یکی از سوپرمارکت‌های محلی برای خرید چند جعبه از این خوراکی‌های شیرین است. پس از تهیه آن‌ها، به مغازه خردل تیرنتین-ورلنت در گروئنتن‌مارکت می‌روم. فضای داخلی این مکان که به قرن نوزدهم بازمی‌گردد، شبیه به عطاری‌های قدیمی است و با رایحه آرام‌بخش ادویه‌ها و گیاهانی که روزانه در خمره‌های چوبی برای تهیه خردل تازه استفاده می‌شوند، پر شده است.

از آنجا، با اندکی پیاده‌روی به کافه موکابون در دانکرستیگ می‌رسیم. این کافه متعلق به دهه ۱۹۵۰ میلادی است و گویی در زمان متوقف شده، با تمام جزئیات اولیه از جمله یک پیشخوان چوبی زیبا، دیوارهای قرمز و میزهای کوچک گرد. در ورودی کافه، یک بخش کوچک برای فروش دانه‌های قهوه است که خودشان برشته می‌کنند (از اواخر دهه ۱۹۳۰ این کار را انجام می‌دهند) و در بسته‌های کاغذی متمایز زردرنگ و قرمزرنگ عرضه می‌شوند.

آه، و در آن نخستین سفر، یک دوچرخه بلژیکی هم با خود به خانه آوردم. 
اندی پیترسیک

فرانسه: ردیف‌های منظم محصولات در فروشگاه‌ها، چشم‌نواز و وسوسه‌انگیز

راهروی میانی لیدل محله ما، در برابر غنای سوپرمارکت‌های فرانسوی حرفی برای گفتن ندارد. یک بار در یک هایپرمارکت شش سوسیس بزرگ خریدم، چون هر کدام با یک چاقوی استیک مدل لایول رایگان عرضه می‌شدند. در نهایت، حتی سگ من هم از خوردن آن سوسیس‌های خشک امتناع می‌کرد.

حتما از سبک فرانسوی شنیده‌اید؛ این سبک حتی در قفسه‌های سوپرمارکت‌های فرانسه هم ادامه دارد، هر برند با نظمی هنرمندانه و لیبل‌های رو به جلو چیده شده که شما را به مکث و تحسین فرا می‌خواند.

بخش مرباهای بون مامان با چیدمانی بی‌نقص، طعم‌های اصیل فرانسوی مانند میرابل اینتنس، بِه (کوئینگ)، انجیر بنفش (فیگ ویولت) و آلو سبز (رین کلود) را ارائه می‌دهد. تشخیص انواع پنیرهای سفید، خامه ترش و دیگر کرم‌ها می‌تواند به تنهایی یک بخش تخصصی در یک مسابقه باشد. در ادامه به پنیرها می‌رسیم: انواع بی‌شماری از نورماندی، اوورنی-رون-آلپ و بورگونی-فرانش-کنته وجود دارد.

اما راهروهای مورد علاقه من، به غیر از قسمت نوشیدنی‌ها، قوطی‌ها و تِرین‌ها هستند: تِرینِ گراز وحشی (ترِین دو سانگلیه)، ترِینِ خرگوش (ترِین دو لاپین)، پاته یکشنبه (پاته دو دیمانش که از جگر خوک و اردک تهیه می‌شود)؛ کاسوله با اردک و سوسیس تولوز؛ و طعم محبوب همیشگی من – کنفیت دو کانارد (اردک پخته در چربی خودش). سپس، با یک گشت سریع در بخش تنقلات، مقدار زیادی چیپس لِی با طعم تپناد روستایی (فقط در فرانسه)، بیسکویت‌های کره‌ای (گالت او بِر) و آبنبات‌های هاريبو پيک دراجيباس به دست می‌آورم.
ای.پی

ایتالیا: دلباخته ژله‌های شیرین و آبجوی لیمویی

در کودکی، فقط دو بار به خارج از کشور سفر کردم – هر دو بار برای دیدار خانواده به ایتالیا رفتم. همین شروع علاقه من به شیرینی‌جات ایتالیایی بود. این کشور به خوراکی‌های شیرین علاقه زیادی دارد و تمام فروشگاه‌ها، از سوپرمارکت‌های بزرگ گرفته تا «آلیمنتاری»های محلی، گنجینه‌ای از آبنبات‌ها را ارائه می‌دهند. من به خصوص به ژله‌های میوه‌ای علاقه دارم و خوبی سوپرمارکت‌های ایتالیا این است که می‌توانید بسته‌های بزرگ از آن‌ها (مجموعه «بیگ فروت» دوفور مورد علاقه من است) را بخرید، که هر کدام به صورت جداگانه بسته‌بندی شده‌اند.

هرگز بدون چند جعبه شکلات باچی ایتالیا را ترک نمی‌کنم. در این «بوسه‌های کوچک» جذابیتی نهفته است؛ توده‌ای از مغزهای آجیلی که در شکلات تلخ پوشیده شده و یک فندق کامل در بالایش قرار گرفته، سپس در کاغذ نقره‌ای و آبی با پیام عشقی که داخل آن پنهان شده، پیچیده می‌شود. حتی به خرید آن‌ها در فرودگاه فکر هم نکنید، جایی که قیمتشان به طرز عجیبی سه برابر می‌شود؛ در عوض، در فروشگاه‌های پِری (Prix) که بسیار ارزان‌تر هستند، یا برای تنوع بیشتر، در فروشگاه‌های زنجیره‌ای بزرگ مانند کوپ و کناد آن‌ها را پیدا کنید.

اگر با خودرو به ایتالیا سفر کرده‌اید، گشت و گذار در سوپرمارکت‌ها فرصتی عالی برای خرید مقادیر زیادی مواد غذایی ارزشمند برای بازگرداندن به خانه است – روغن زیتون، پاستا، سرکه بالزامیک و قارچ‌های پورچینی را فراموش نکنید – اما حتماً برای چند بسته «بیررا مورتی لیمونه» جای بگذارید. گرچه ممکن است وسوسه شوید که یک بطری لیمونچلو بردارید، اما همه می‌دانند که طعم آن وقتی به خانه می‌رسید، هرگز به خوبی آنجا نخواهد بود. بهتر است که این طعم مرکباتی را در یک آبجو تجربه کنید. در واقع، این نوشیدنی یک «شَندی» ایتالیایی است که از لاگر و آب لیموی سیسیلی تهیه شده، بنابراین الکل کمی دارد و بسیار خوشمزه است. معلوم می‌شود که این نت‌های تند و مرکباتی، مکمل عالی برای یک بسته ژله شیرین لذیذ هستند.
مکس بناتو

ایرلند: به جای چیپس‌های سنتی، تورتیا چیپس دست‌ساز تپرری را امتحان کنید

برای مهاجران ایرلندی که به وطن بازمی‌گردند و همچنین گردشگران بین‌المللی، تقریبا ضروری است که قبل از ترک کشور، چای بری و چیپس تِیتو را تهیه کنند. به نوعی، اگر حداقل یک جعبه بزرگ قرمز از چای کیسه‌ای و چند بسته غول‌پیکر از تنقلات سیب‌زمینی نمکی را در چمدان خود نداشته باشید، مأموران امنیتی فرودگاه به شما اجازه خروج نمی‌دهند!

گرچه این نمونه‌های نبوغ بازاریابی ایرلند عالی هستند، من اینجا هستم تا به شما بگویم که محصولات عالی دیگری نیز وجود دارند؛ فقط گاهی لازم است کمی بیشتر بگردید تا آن‌ها را پیدا کنید. بیشتر سوپرمارکت‌های ایرلند مجموعه‌ای از پنیرهای محلی مانند گابین و دوروس را عرضه می‌کنند که فوق‌العاده‌اند، اما من برای «بوین ولی بان»، یک پنیر سفت و باشکوه از شیر بز که در «شرایدنز چیزمانگرز» موجود است و شعبه‌ها و نمایندگی‌هایی در سراسر کشور دارد، تلاش بیشتری می‌کنم.

همچنین به دنبال یک شیشه بزرگ از کره آجیل هری (با طعم اصلی پاپریکا و برچسب فیل عینک‌آفتابی‌پوش) و «رایو» بادام زمینی اعتیادآور وایت ماوسو می‌گردم – هر دو به راحتی در فروشگاه‌های دلی و برخی سوپرمارکت‌ها یافت می‌شوند (سوپروالو معمولاً مجموعه‌ای خوب از تولیدکنندگان کوچک ایرلندی دارد).

شاید برای گفتن این حرف پاسپورتم را از دست بدهم، اما من از چیپس‌های تِیتو می‌گذرم و یک بسته چیپس تورتیا بلانکو نینیو را انتخاب می‌کنم، که در ایالت بسیار غیر مکزیکی تیپرری تولید می‌شود اما به همان اندازه تند و خوشمزه است. و حتماً مقداری ماهی دودی بخرید – «بورن اسموک‌هاوس» خوب است و به طور گسترده‌ای در دسترس، اما «وودکاک اسموکری» سالی بارنز، گرچه کمیاب‌تر است، معیار طلایی به شمار می‌رود.
کیلیان فاکس

آلمان: نان‌های تازه و غذاهای آماده، از جذابیت‌های سوپرمارکت‌ها

یکی از مواردی که هنگام سفر به خارج از آلمان دلم برایش تنگ می‌شود، نانوایی‌های فوق‌العاده این کشور است. اکثر فروشگاه‌های زنجیره‌ای بزرگ – مثل ایدکا و رِوه (که معمولاً گران‌تر از آلدی و لیدل هستند) – نانوایی‌های داخلی دارند که هر چیزی، از شیرینی گرفته تا پِرِتزل، می‌فروشند.

اما کمتر چیزی به اندازه بوی «برُتشن» تازه پخته شده حس خانه را به من می‌دهد. حتی نمی‌دانم ترجمه دقیق آن چه می‌تواند باشد – نان فانتزی؟ نان گرد؟ – اما آن‌ها را می‌توانید در انواع مختلف، با دانه آفتابگردان یا خشخاش، از خمیر ترش، یا به شکل نان پِرِتزل نرم پیدا کنید. برای یک ناهار یا صبحانه با قیمت مناسب، آن‌ها را با پنیر خامه‌ای، پنیر معمولی یا گوشت از بخش فرآورده‌های پروتئینی پر کنید.

سیستم فدرال قوی آلمان در غذاهای منطقه‌ای آن نیز منعکس شده است – که گاهی در بخش‌های محصولات تازه نیز دیده می‌شود. اگر در باواریا هستید، حتماً یک پِرِتزل و سوسیس سفید با خردل ملایم را امتحان کنید، یا در شمال آلمان، یک نان فانتزی با ماهی سوخاری یا شاه‌ماهی شور. و اگر هوس شیرینی کرده‌اید، «فرانتس‌برُتشن» هامبورگ با کره و دارچین کارساز خواهد بود.

از راهروی شیرینی‌جات، شکلات‌های «ریتر اسپرت» و پاستیل‌های وگان یا شیرین‌بیان از «کاتیس»، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان شیرینی آلمان و پیشرو در استفاده از مواد اولیه گیاهی و طعم‌دهنده‌های طبیعی، را تهیه می‌کنم.

با این حال، چیزی که بیش از همه در مورد سوپرمارکت‌های آلمان در خارج از کشور دلم برایش تنگ می‌شود، سیستم قدیمی و خوب بازیافت «پفاند» است، که در آن بطری‌ها و قوطی‌های پلاستیکی را به سوپرمارکت برمی‌گردانید و تا ۲۵ سنت برای هر کدام دریافت می‌کنید. سپس آن‌ها بازیافت می‌شوند. دور انداختنشان در سطل آشغال به هیچ وجه حس درستی ندارد.
آنا اِهلبرشت